کد مطلب:193959 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:169
قلب، مرکز طاعت و معرفت
بسیاری از اعمال جزء مظاهر ایمان است، مانند نماز، روزه، حج، زكات و.... ولی مركز تمام اینها قلب است. در صلوات شعبانیه می خوانیم «واعمر قلبی بطاعتك [1] ؛ قلب مرا به طاعت خود آباد كن». اگر هر دو پای انسان قطع شود انسان زنده می ماند، اما اگر قلب كوچك ترین مسئله ای پیدا كند زندگی تمام می شود. حج، خمس، روزه، عبادت است، ولی اصل تمام معارف و طاعات قلب است. ریشه همه عبادت ها قلب است و اعمال دیگر ظاهر امرند. این قلب است كه صبح ها انسان را وادار می كند تا بیدار شود و نماز بخواند. كسی كه قلبش طاعت نداشته باشد مانند میوه ای گندیده
[ صفحه 172]
است كه نمی شود از آن استفاده كرد.
همان طور كه گفته شد حضرت می فرمایند بالاترین درجه احسان به نفس، طاعت خداوند است، و اگر طاعت در عقل انسان رسوخ نماید، انجام دادن آن آسان می شود. اگر دل چیزی بخواهد انسان به اندازه ی قدرتش به دنبال آن می رود. آن كه سودای سفر در سر دارد، از شوق سفری كه در پیش دارد شب تا به صبح كارهایش را انجام می دهد و اصلا خستگی را احساس نمی كند. صبح هم سر زنده و با نشاط بیدار می شود. اما اگر شوق و ذوقی نداشته باشد، هر چند تمام شب را خوابیده باشد صبح دیر از خواب بیدار می شود و حوصله هیچ كاری را ندارد.
[ صفحه 172]
است كه نمی شود از آن استفاده كرد.
همان طور كه گفته شد حضرت می فرمایند بالاترین درجه احسان به نفس، طاعت خداوند است، و اگر طاعت در عقل انسان رسوخ نماید، انجام دادن آن آسان می شود. اگر دل چیزی بخواهد انسان به اندازه ی قدرتش به دنبال آن می رود. آن كه سودای سفر در سر دارد، از شوق سفری كه در پیش دارد شب تا به صبح كارهایش را انجام می دهد و اصلا خستگی را احساس نمی كند. صبح هم سر زنده و با نشاط بیدار می شود. اما اگر شوق و ذوقی نداشته باشد، هر چند تمام شب را خوابیده باشد صبح دیر از خواب بیدار می شود و حوصله هیچ كاری را ندارد.
[1] همان، ج 84، ص 68.